«بسم‌الله الرحمن الرحیم، الیوم استعمال تنباکو و توتون بِأَیِ نحوٍ کان در حکم محاربه با امام زمان علیه‌السلام است. حرره الاقل محمدحسن الحسینی.»
در دوران خفقان و انفعال قاجار، زمانی که کشور به ورطه وابستگی و دادن امتیازات بی حساب افتاده است، عالم دینی اعتبار و حیثیت خود را به میدان می آورد. با تمام توان می ایستد و حکم میدهد که استعمال توتون حرام است! مرجع دینی خود را موظف میداند و سکوت را خیانت به اسلام و امام زمان (عج) میداند. پس بدون ترس از عواقب آن، بازخورد مردمان و ... حکم خود را اعالم میکند و به لطف خدا آن میشود که شد.
اما امروز! مراجع کجا نشسته اند؟ چه میکنند؟ وضع مملکت را نمیبینند؟ همه چیز به جاست؟ حرامی نیست؟ حکومت اسلامی نیست؟
